The Guardian schreef het afgelopen weekend over een recent onderzoek waaruit blijkt dat het verbannen van mobiele telefoons uit het onderwijs leidt tot betere leerprestaties. Vooral leerprestaties van lerenden die minder goed leren. Hoog tijd om deze apparaten uit ons onderwijs te bannen? Mwa.
De onderzoekers van het Centre for Economic Performance van de London School of Economics hebben een interessant onderzoek uit gevoerd. Zij hebben gekeken naar de ontwikkeling van bepaalde gestandaardiseerde toets-scores in relatie tot kenmerken van lerenden zoals geslacht of sociaal-economische status. Verder hebben zij onderzoek gedaan naar het beleid rond mobiele telefoons van scholen in Birmingham, Leicester, London en Manchester. Vervolgens hebben zij gekeken naar testscores van lerenden op 11 en 16 jarige leeftijd, in relatie tot het beleid van scholen ten aanzien van het gebruik van mobiele telefoons. Daarbij hebben ze ervoor gezorgd dat de scholen vergelijkbaar zijn op kenmerken van lerenden.
De onderzoekers constateren dat met name lerenden die moeilijk leren, beter gaan presteren nadat het gebruik van een mobiele telefoon op school wordt verboden. Dat geldt vooral voor scholen die een verbod strikter naleven. Beter presterende lerenden gaan er niet beter of slechter door presteren. Over het algemeen verbeteren leerprestaties volgens de onderzoekers dankzij “ban de mobiele telefoon”. Zij wijten dit aan de negatieve invloed van het afleidende karakter van mobiele technologie op de ‘productiviteit’.
Tegelijkertijd erkennen zij in de conclusies dat mobiele telefoons een bruikbare leertechnologie kunnen zijn, indien het gebruik ervan goed gestructureerd wordt. Men wil er vooral op wijzen dat de aanwezigheid van mobiele telefoons op school niet genegeerd moeten worden.
Opvallend is dat de onderzoekers niet gekeken hebben naar de mate waarin mobiele technologie op school wordt gebruikt en de relatie tussen de wijze waarop mobiele telefoons worden ingezet in het onderwijs en impact op leerresultaten. Als lerenden vooral instructies krijgen, dan leidt een mobiele telefoon wellicht eerder af dan bij een activerende didactiek waarbij de mobiele telefoon selectief en gericht wordt ingezet. Verder zijn veel andere factoren, zoals de kwaliteit van de docent, van invloed op leerprestaties.
Aan de andere kant is het niet aannemelijk dat lerenden die moeilijker leren met name frontaal-klassikaal onderwijs krijgen, zonder activerende werkvormen. Het zou echter best wel eens zo kunnen zijn dat mobiele telefoons, daar waar ze niet verbannen worden, niet gestructureerd en selectief worden ingezet. Ook is het niet aannemelijk dat lerenden die slechter blijken te presteren les krijgen van minder goede docenten.
Ik vind met de onderzoekers dat we oog moeten hebben voor het sterk afleidende karakter van mobiele technologie en sociale media, en voor de mythe van het multitasken. Als je deze -en andere- technologieën ondoordacht toepast dan leidt dat tot didactische drama’s. De negatieve uitkomsten voor lerenden die toch al moeilijk leren, is extra ernstig te noemen.
Tegelijkertijd mis je kansen als je mobiele telefoons botweg verbant, met name als je niet of nauwelijks de beschikking hebt over andere leertechnologieën (zoals tablets of laptops). Het is zeker mogelijk om mobiele telefoons op een zinvolle manier op school te gebruiken. De uitgave ’Smartphones in de les’ illustreert dat. Maar dan zou dat, zoals gezegd, gestructureerd en selectief moeten gebeuren.
Bovendien heeft het onderwijs ook een pedagogische opdracht als het gaat om mobiele technologie en sociale media. Mobiele technologie, en zo meteen ook draagbare technologie, zijn alomtegenwoordig. We moeten lerenden daarom leren om slim om te gaan met deze technologieën. Dus ook om technologie tijdens ‘thuis leren’ selectief te gebruiken, om als beroepsbeoefenaar technologie op een productieve manier te gebruiken of om sociale media ook voor informeel leren te gebruiken (bijvoorbeeld nadat men is gaan werken). Lerenden leren dat niet als je op school mobiele telefoons in de ban doet.
Dit is wellicht, zoals de onderzoekers concluderen, een goedkope manier om ongelijkheid op het gebied van onderwijs terug te dringen, maar tevens de weg van de minste weerstand.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Goede analyse, Wilfred. Je schrijft” “Lerenden leren dat niet als je op school mobiele telefoons in de ban doet.” Precies, én docenten signaleren minder snel welke kinderen gevoelig zijn voor snelle afleiding (en dus gebaat zouden kunnen zijn bij een gericht aanbod op het gebied van zelfsturing). Ik was n.a.v. het rapport vooral benieuwd naar of de betrokken scholen hier überhaupt iets aan doen. Dat vond ik niet terug. Boodschap is wat mij betreft: smartphones op school, ja, maar wel met een bijbehorend programma over gezond, gezellig, veilig en slim omgaan met je telefoon.
Het rapport is een onderzoek op macroniveau, uitgevoerd door economen. Daarom ontbreekt de focus op pedagogisch-didactische maatregelen. Ik ben het overigens erg met je eens.