Bij de implementatie van ICT en leren maak ik gebruik van een model dat uit zes factoren bestaat. In deze blogpost gebruik ik dit model om een berucht mislukt ‘iPad-project’ te beschrijven. Of kunnen we beter zeggen: een mislukt Pearson-project?
In 2014 werd een zeer ambitieus en grootschalig ’iPad’-project in Californië voortijdig stopgezet. Inmiddels betaalt Apple 4,2 miljoen dollar terug aan het schooldistrict. Dat is ruim 100 dollar per gedumpte iPad.
Wat is hier mis gegaan? Ik baseer me hierbij op twee artikelen (hier en hier).
In mijn implementatiemodel onderscheid ik zes factoren waar rekening mee moet worden gehouden bij de implementatie van ‘technology enhanced learning’. Deze factoren zie je terug in dit project.
- Machtsverhoudingen en belangen
Topambtenaren zouden dit project er door hebben gedrukt. Zij zouden persoonlijke banden hebben gehad met uitgever Pearson en Apple. - Leiderschap en strategie
Ik kan met betrekking tot deze factor uit de twee artikelen niets direct afleiden. Maar als ik lees dat een gedeeltelijk curriculum onder het contract viel, dan heb ik de indruk dat de organisatieleiding heeft zitten suffen. - Infrastructuur en systemen
Veel scholen hebben de devices niet ontvangen. - Curriculum
Het curriculum van Pearson bleek zeer tekort te schieten. Het was de bedoeling dat Engels en wiskunde volledig behandeld konden worden met online leermaterialen. Die verwachtingen zijn niet waargemaakt. - Mensen en cultuur
Docenten ontvingen niet alleen beperkte professionalisering, maar ook nog eens professionalisering die vooral over toeters en bellen ging (en niet over het didactisch goed gebruiken). - Processen en organisatie
De implementatiestrategie was gericht op het in één keer grootschalig implementeren van iPads (en ook Lenovo-apparaten) met Pearson-leerstof. Het zou beter zijn geweest om eerst te starten op een beperkt aantal scholen. Dan was men er onmiddellijk achter gekomen dat de leerstof niet voldeed aan de verwachtingen, en dat docentprofessionalisering tekort schoot. Vervolgens had men de verdere invoering beter en meer geleidelijk aan kunnen pakken waardoor er voor gezorgd kon worden dat deelnemende scholen wel over devices zouden beschikken.
Opvallend is overigens dat Pearson de kwaliteit van hun werk verdedigd door er op te wijzen dat andere scholen nog steeds werken met hun leerstof. Dit project wordt een iPad-project genoemd. Met net zo veel recht kunnen we dit een mislukt Pearson-project noemen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie