Een ambivalent gevoel bij e-learning en #blimageNL

Deze foto heb ik heb ik het afgelopen voorjaar gemaakt tijdens de LearnTec in Karlsruhe. De foto illustreert het ambivalente gevoel dat ik wel eens heb bij e-learning en ook bij het #blimageNL initiatief.

De term e-learning is in 1999 voor het eerst gebruikt, in de ‘slip stream’ van begrippen als e-commerce en e-business. De opkomst van internettechnologie gaf een nieuwe impuls aan leren met behulp van ICT, en ik was daar erg enthousiast over. In die tijd werd e-learning echter vooral gebruikt voor klassieke manieren van kennisoverdracht. Er was bijvoorbeeld minder sprake van interactie met content, dan bij computer based trainingen op cd-roms of cd-i’s. En vooralsnog was er nauwelijks sprake van andere vormen van interactie, of van het faciliteren van andere manieren van leren dan de cursus of training. Ik heb zelf rond 2000 een teleurstellende ervaring opgedaan met een online cursus die ik ‘eenzaam’ volgde, en die geen rekening hield met datgene wat ik al wist.

Deze foto laat zien dat e-learning nog steeds wordt gezien als een manier om zaken uit te leggen (“explain”). Het betreffende bedrijf beschouwt e-learning vooral als content en spreekt daarbij zelfs van “e-learnings”. Het uitsluitend via PowerPoint-achtige vormen van online leren uitleggen, is echter geen heel erg effectieve manier van leren.

Aan de andere kant probeert dit bedrijf aan vaak aarzelende belangstellenden duidelijk te maken dat e-learning niet iets heel ingewikkelds hoeft te zijn, en dat je al kunt beginnen met e-learning op basis van PowerPoint. Men speelt hierbij in op de Zone van Naaste Ontwikkeling van bedrijven die behoren tot de late meerderheid van degenen die e-learning gaan omarmen, en op de reële behoefte aan laag hangend “e-learning fruit”. Dat is positief, al komen veel organisaties daardoor ook niet veel verder dan het niveau van substitutie (dat weinig toegevoegde waarde heeft).

Ik heb dus een dubbel gevoel bij deze benadering van e-learning. Eenzelfde ambivalente gevoel heb ik bij het initiatief van de #blimageNL-uitdaging. Enerzijds ben ik allergisch voor het gebruiken van publieke, sociale en persoonlijke druk om mensen te bewegen iets te doen. Dat had ik ook bij de IceBucket Challenge. Aan de andere kant is het associatief schrijven van een verhaal bij een foto een mooie vorm van creëren, die kan leiden tot mooie en authentieke bijdragen.

Ik daag daarom niemand persoonlijk uit. Maar wil wel afsluiten met een foto die anderen wellicht kan inspireren tot een verhaal.