Bij het beoordelen van veel technologieën gaat het er niet om wat de technologie is en kan, maar wat de potentie ervan is. Dat gevoel heb ik sterk bij de tablet-applicatie Snappet.
Henk van de Hoef en Janet Bootsma van L21 zijn gestart met een artikelenreeks over de applicatie Snappet. In het eerste artikel beschrijven zij didactische mogelijkheden, uitdagingen en kansen van deze applicatie.
De auteurs scharen Snappet onder een nieuwe generatie leermiddelen voor het basisonderwijs waarbij leerstof voor meerdere vakgebieden wordt aangeboden, waarbij oefenstof en toetsen worden gecombineerd, directe feedback wordt geboden en de moeilijkheidsgraad van de leerstof wordt aangepast aan het niveau van de lerende. De docent heeft daarbij realtime zicht op de voortgang van de lerenden.
Het mooie van deze bijdrage is dat de auteurs de tijd en ruimte nemen om in te gaan op de beperkingen en mogelijkheden van deze toepassing, en hun impressie baseren op veel praktijkvoorbeelden. Van een uitdrukking als 'tabletgestuurd onderwijs' krijg ik jammer genoeg uitslag. Je moet onderwijs en leren nooit sturen met tablets of andere ICT-toepassingen, je faciliteert, versterkt of vernieuwt onderwijs en leren hooguit met behulp van technologie.
Scholen blijken bijvoorbeeld drie scenario's voor de implementatie van Snappet te volgen, en daarbij de gebruikelijke 'implementatie issues' tegen te komen (zoals technische problemen, gebrekkige didactische inbedding of docentvaardigheden die voor verbetering vatbaar zijn).
De belangrijkste kansen van Snappet zijn op dit moment m.i. de data die docenten krijgen van de vorderingen van lerenden, de tijdswinst die docenten behalen doordat zij toetsen niet meer na hoeven te kijken en het veelvuldig formatief toetsen. De belangrijkste beperkingen zijn wat mij betreft de summiere feedback die je krijgt, het beperkt gepersonaliseerde karakter en de afhankelijkheid van een specifieke tablet. Aandachtspunten hebben verder ook te maken met ergonomie en gezondheid (leerlingen werken maximaal 2,5 uur per dag met de tablet, wat ik veel vind), en met de discussie of gewoon leren schrijven niet nog steeds heel belangrijk is (o.a. voor de fijne motoriek).
Ik beschouw de beperkingen als aandachtpunten voor verdere verbeteringen. Dit artikel over Snappet illustreert wat mij betreft vooral wat de potentie kan zijn van technologie voor meer gepersonaliseerd leren en onderwijs, mits goed geïmplementeerd en didactisch ingebed.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
De summiere feedback is zeker een aandachtspunt. Uit onderzoek (mijn afstudeerthesis (OWK UU) over Snappet, maar ook door Anjewierden, Kamp en de Jong (onderzoek over Ziggy) blijkt o.a. dat de continue aanwezigheid van directe feedback leerlingen laks kunnen maken. Er lijkt geen bewijs te zijn voor positieve effecten van het type feedback dat Snappet gebruikt. Er zijn diverse andere typen feedback bekend in computergestuurd onderwijs waarvan bewezen is dat ze wel een positief effect kunnen hebben.
In het PO is de beste data die je kunt verkrijgen over de vorderingen van leerlingen het gesprek met de leerling zelf! Goede feedback is het stellen van de juiste vragen. verbinding maken. iets wat technologie niet echt kan.
We hebben het hier over jonge kinderen die speciefieke leerbehoeftes hebben.
Ik wil zeker niets afdoen aan de waarde van gesprekken met leerlingen. Maar je moet ook de kracht en potentie van data, gegenereerd via ICT, niet onderschatten. Er zijn nog de nodige vragen ten aanzien van learning analytics te beantwoorden. Dat het waardevol kan zijn, is echter zeker.
Interessante toevoeging. Dank!