Drie weken geleden heb ik voor het laatst een bloemlezing met artikelen over Massive Open Online Courses geschreven. Een teken dat MOOC’s de hype voorbij zijn? Nou, nee.
- John Mak verkent de vraag waarom cMOOC’s en xMOOC’s verschillende aantallen deelnemers aantrekken. Mak onderscheidt zeven redenen, waarvan ‘branding‘ er één is. Een andere reden is de moeilijkheidsgraad: cMOOC’s zijn eenvoudiger te volgen. Hij schrijft ook dat cMOOC’s gebaseerd zijn op een decentraal systeem van input en bijdragen, terwijl xMOOC’s centraal georganiseerd zijn (cursusontwikkelaars en docenten cureren). Het zou volgens mij best wel eens zo kunnen zijn dat het concept van xMOOC’s nauwer aansluit op leervoorkeuren van de meeste belangstellenden.
- Chris Parr blikt in Timeshigereducation terug op de eerste zes Britse Coursera-MOOC’s die zijn uitgevoerd. De cijfers zijn indrukwekkend (bijvoorbeeld 308.000 deelnemers in totaal).Verder valt op dat docenten veel tijd hebben besteed aan monitoring. De e-learning cursus maakte met name gebruik van reeds bestaande content (zoals YouTube video’s), wat sommige deelnemers weer is tegen gevallen.
- Helen Hu legt in MOOCs Changing the Way We Think About Higher Education een aantal keren de vinger op de zere plek: hoe toegankelijk ben je als alleen de meest gemotiveerde en beste studenten de eindstreep halen? Moet er niet meer aandacht zijn voor ‘leren leren’? Is er wel ruimte voor persoonlijke aandacht (al krijgen eerstejaars studenten van een populaire, traditionele, studierichting die aandacht ook amper)? De 2,7 miljoen deelnemers uit 200 landen die Coursera bereikt, zijn echter indrukwekkend. Ook zijn er pleitbezorgers van MOOC’s die stellen dat deze cursussen eigenlijk laten zien hoe inefficiënt hoger onderwijs eigenlijk is.
- Michael Feldstein heeft een tweedaags webinar over MOOC’s bijgewoond. Dit webinar werd voornamelijk bijgewoond door ‘gelovigen’. Het viel Feldstein echter op dat deze ‘gelovigen’ MOOC’s niet beschouwden als een alternatief voor het bestaande onderwijs. MOOC’s zijn vooral van waarde voor niet-traditionele studenten. In feite vormen MOOC’s een alternatief voor tekstboeken, niet voor cursussen. Of eigenlijk, schrijft Feldstein:
There is a deeper (and older) trend to boil down a course into a set of digital artifacts that can be “played” by the student at will.(…) Both MOOC producers and textbook vendors are beginning to converge on a product model of courseware that is more of a complete curriculum than a traditional textbook but less of a stand-alone, autopilot course than a current-generation xMOOC. Both groups have a lot to learn creating flexible designs that make the right compromises between completeness and ease of localization as well as facilitating communities of practice among teaching faculty. But it’s clear that’s where we’re headed. - Volgens Donald Clark vormen MOOC’s in feite geen echte verandering van het onderwijs. Vanuit het oogpunt van didactiek bevatten MOOC’s elementen en kenmerken die we al langer kennen (zoals korte video’s, online assessments, peer learning en sociale media). Dat komt ook doordat het leren van ‘peers’ en het gebruik vam sociale media voor leren binnen MOOC’s in feite maar marginaal worden toegepast.
Zie ook:
- Bloemlezing MOOC-artikelen, deel 1
- Bloemlezing MOOC-artikelen, deel 2
- Bloemlezing MOOC-artikelen, deel 3
- Bloemlezing MOOC-artikelen, deel 4
- Bloemlezing MOOC-artikelen, deel 5
- Bloemlezing MOOC-artikelen, deel 6
- Bloemlezing MOOC-artikelen, deel 7
- Bloemlezing MOOC-artikelen, deel 8
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie