Wat er fout kan gaan bij een MOOC

De afgelopen week is een massive open online course over het ontwerpen van online leren gruwelijk de mist ingegaan. Volgens mij kon je daar op  verwachten, gezien de fase waarin MOOC’s zich bevinden. Toch had men een aantal zaken kunnen verkomen, denk ik.

De laatste paar dagen vult mijn ‘leeslijst’ zich met bijdragen over een massive open online course die de mist in is gegaan, en voortijdig is beëindigd. Ik bespeur enig leedvermaak, en meen dat de auteurs proberen opvattingen over leren en didactiek te verbinden met de mislukking, waarna men het eigen gelijk probeert te halen.

Voor degenen die dit nieuws niet hebben gevolgd: de Coursera cursus “Fundamentals of Online Education: Planning and Application” is gestart met 41 duizend deelnemers, maar afgelopen weekend beëindigd omdat men geen kwalitatief goede leerervaring kon garanderen. De redenen hiervoor waren:

• Grote technische problemen waardoor bijdragen van lerenden verdwenen. Veel problemen hadden schijnbaar te maken met het gebruik van Google Docs voor groepsdiscussies.
• Een onzorgvuldig didactisch ontwerp. Het ontwerp van de cursus was onvoldoende doordacht: hoe moeten we samenwerkend leren vormgeven als meer dan 41 duizend deelnemers mee doen? Hoe hangen leerdoelen, leerinhouden, leeractiviteiten en gebruikte technologie met elkaar samen, in de context van massale deelname? Welke structuur moet je dan hanteren?
• Er is vermoedelijk onvoldoende gecommuniceerd met lerenden, onder meer over wat precies van hen verwacht werd en wat het doel is van de leeractiviteit. Als je kiest voor een instructivistische didactische aanpak, dan lijkt dat een must.

Zie:

• Inside Higher Ed: Mooc mess
• Georgia Tech and Coursera Try to Recover From MOOC Stumble
• How NOT to Design a MOOC: The Disaster at Coursera and How to Fix it
• The MOOC Honeymoon is Over: Three Takeaways from the Coursera Calamity
• Een wiskunde cursus van Udacity is de afgelopen zomer tussentijds gestopt.

Mijn reflecties en commentaar:

• Een stabiele en betrouwbare technologie is essentieel voor de acceptatie van e-learning, en dus ook van MOOC’s. Dat weten we al jaren. Toch blijft dit een zeer complex en vaak weerbarstig terrein. Je hebt namelijk te maken met tal van afhankelijkheden: menselijk handelen, internetverbindingen, hardware, vaak diverse applicaties van verschillende partijen. Er kan dus op meerdere aspecten iets fout gaan, zelfs als je het uitvoerig hebt getest. Ik vind dit geen excuus, maar weet hoe ingewikkeld dit kan zijn.
• MOOC’s zijn een onderwijsinnovatie. Bij innovaties worden fouten gemaakt, en gaan dingen mis. Dat is deel van het leerproces. Deze ontwikkelaars mogen ook al doende leren.
• Opvallend hoe hard gebruikers klagen, terwijl zij -behalve tijd en energie- niet investeren in MOOC’s. Dit heeft mogelijk te maken met (te?) hoog gespannen en niet voldoende gemanagede verwachtingen.
• Deze casus illustreert hoe belangrijk communicatie is bij onderwijsinnovaties en de implementatie van e-learning. Dat is het minste dat je goed kunt doen (ik steek bij voorbaat de hand in mijn boezem).
• Je stelt je als docent kwetsbaar op als je een MOOC verzorgd. Verschillende bijdragen gaan ook over ‘naming and shaming‘. Is dit wat we willen? Of belemmert dit dat professionals online hun nek gaan uitsteken?
• Een MOOC met grote aantallen deelnemers vraag echt om een ander didactisch concept. Ik wil niet meteen pleiten voor uitsluitend ‘connectivisme MOOC’s’, maar wel voor een ander didactisch model. We weten dat de taak bij samenwerkend leren cruciaal is. Deze taak is in dit geval waarschijnlijk niet helder, concreet en uitdagend genoeg geformuleerd. Er is vermoedelijk te veel vrijblijvendheid binnen deze cursus. Als hier onvoldoende over is nagedacht, dan is dat het grootste verwijt dat de initiatiefnemers te wijten is.