Het gebruik van mobiele technologie is sterk in opmars, ook binnen het onderwijs. Mobiele technologie heeft veel potentie voor een activerende didactiek, waarbij lerenden zelf ook creëren. Daar zit zelfs de toegevoegde waarde van mobiele technologie. Dat illustreert Tina Barseghian in Amidst a Mobile Revolution in Schools, Will Old Teaching Tactics Work? Het is volgens mij zelfs mogelijk dat mobiele technologie op zich al leidt tot veranderingen in de manier waarop geleerd wordt.
“Leerlingen, zet je telefoon aan. Het is tijd om te gaan werken”. Volgens Tina Barseghian is het vandaag de dag niet ongewoon om docenten deze zin te horen uitspreken. De mobiele telefoon rukt namelijk in rap tempo op, en wordt ook vaker in het onderwijs gebruikt (“a “sea change” in the education landscape”). Onderzoek ui 2010 laat zien dat 62% van de Amerikaanse scholen het gebruik van de mobiele telefoon toestaat, ook al is dat nog niet altijd in de klas het geval. Steeds meer schoolbesturen passen hun restructieve beleid aan.
Barseghian geeft ook voorbeelden van toepassingen van mobile learning in het onderwijs. Bijvoorbeeld van apps die leerlingen helpen bij het leren lezen, of van het gebruik van student response systemen. Zij vraagt zich daarbij echter ook af wat de bijdrage van mobiele technologie zal zijn op meetbare leerprestaties, waar steeds vaker de nadruk op wordt gelegd.
Mobiele technologie heeft veel potentie voor activerende manieren van leren, waarbij ook sprake is van co-creatie. Het risico bestaat dat nieuwe technologie wordt gebruikt om een oude didactiek vorm te geven. Dan zullen mobiele apparaten uiteindelijk “in de hoek van de klas” belanden, zo wordt gevreesd. De teleurstelling is dan groot.
Het voordeel is wel dat nu al winst wordt geboekt bij het gebruik van mobiele technologie in het onderwijs. Tina Barseghian haalt bijvoorbeeld een onderzoek aan waaruit blijkt dat het gebruik van een wiskunde app voor de iPad leidt tot betere leerprestaties dan het gebruik van een tekstboek. Scholen zouden echter veel beter na moeten denken over hoe deze nieuwe apparaten, met hun unieke affordances, gebruikt kunnen worden voor learn-by-doing leeractiviteiten. Waar het feitelijk om gaat is
how can mobile devices add relevance and value to how kids learn?
Volgens de auteur is er geen eensluidend antwoord op deze vraag te geven, en verandert het antwoord bovendien doordat de technologie zich ontwikkeld. Een aantal didactische voordelen zijn op dit moment:
- Mobiele apparaten maken gepersonaliseerd leren mogelijk (leerlingen kunnen constant en apps naar eigen behoefte gebruiken).
- Leerlingen kunnen leermateriaal met hun mobiele apparaat maken (zoals foto’s). Dat vergroot het gevoel van eigenaarschap (goed voor de motivatie). De integratie van verschillende functionaliteiten in één apparaat (smartphone of tablet PC) vergemakkelijkt het gebruik.
- Resultaten van onderzoek op locaties worden via QR-codes toegankelijk gemaakt. Leerlingen leren dan ter plekke door gebruik te maken van smartphones. Lerenden leren just in time, direct.
- Mobiele apparaten worden gebruikt om tijdens een college te communiceren via een back channel, bijvoorbeeld via Twitter. Het tonen van de back channel kan echter ook afleidend werken.
These are the kinds of issues that are still being hashed out in schools: What’s more distracting than helpful, what’s just straight up utilitarian, what’s helping students understand concepts better? What’s allowing them to make a particular lesson more personal and relevant?
- Mobiele apparaten kunnen sociale interactie binnen leersituaties helpen realiseren en versterken:
bring back the human, personal element to teaching and learning
Voorwaarde voor succes is dat mobiele apparaten geïntegreerd worden binnen het curriculum, en niet geïsoleerd worden ingezet.
Smartphones, tablet PC’s, apps en draadloos internet zijn voorbeelden van hoe technologie het gedrag van mensen kan veranderen. We zijn anders gaan communiceren dankzij smartphones, en we gaan ook anders om met het raadplegen van informatie (veel meer just in time). En wie stippelt er nu nog vooraf een route uit als hij van locatie A naar locatie B gaat? Ik haal vaker Marshall McLuhan aan die in de jaren zestig stelde:
“We shape our tools and afterwards our tools shape us”
McLuhan stelde dat een medium niet alleen een kanaal is waarmee je informatie communiceert. Nee, een medium is ook een omgeving met ingrediënten waarin culturen zich ontwikkelen. Zo moet je ook tegen internettechnologie aan kijken. Zij vormen in feite een ecosysteem waarin culturen in stand worden gehouden of worden veranderd.
Volgens John Naughton is dit als gevolg van de opkomst van internettechnologie echt manifest geworden (McLuhan sprak vooral over televisie; hij heeft de opkomst van het internet niet meer meegemaakt):
Over all of these contemporary debates looms the shadow of McLuhan, who now seems more insightful than ever.
Ik denk dan ook dat het alleen al gebruiken van mobiele technologie binnen het onderwijs leidt tot veranderingen in de leercultuur van individuen en groepen. De eerste tekenen zijn zichtbaar.
Via een tweet van @jelmerevers
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie