Didactische interventies

Gisteren schreef ik over of de vraag of docenten binnen online cursussen andere didactische interventies moeten plegen dan binnen face-to-face cursussen.  Vandaag kom ik via Online Learning Update een paper tegen van Agneta Hult, Ethel Dahlgren, David Hamilton en Tor Söderström dat ingaat op de vraag of online leren nieuwe vormen van participatie en groepsmanagement vereist. Hun paper stimuleert mijns inziens het denken over het bestaansrecht van digitale didactiek, ook als richten dezeauteurs zich sterk op de Zweedse volwasseneneducatie. Hult cs beschrijven drie "teacher orientations":

• Activity Orientation
  In this perspective, teachers gave students tasks that activated them and, thereby, fostered their understanding of subject matter. (…). Teachers also offered students tips about articles, books and Internet sites.
  
• Conference Orientation
  Deze oriëntatie heeft vooral te maken met het stimuleren van discussie en interactie. En volgens mij zit hier een belangrijk verschil tussen face-to-face asynchroon online leren. Als discussie en interactie niet goed ‘lopen’ dan kun je als docent onmiddellijk ingrijpen. Ik heb de indruk dat docenten in veel gevallen dan de discussie ‘overnemen’: ze trekken het initiatief naar zich toe, het onderwijs zou dan wel eens minder constructivistisch kunnen worden. Bij online leren moeten docenten andere ‘listen’ bedenken. Hult cs geven hierbij onder meer aan dat docenten "tried to promote conversation by encouraging students to react to each other’s postings, by organising tasks where cooperation and interaction was needed, or by introducing new aspects and questions when discussion faltered (…). Further, teachers reported that they also tried to act as models of good behaviour by giving swift replies to student postings and by making their own postings appropriate yet concise. On the other hand, some teachers with greater experience of online education reported that they took a more laid-back position. They reduced their postings in the hope of increasing student responses"

  Volgens mij zijn deze interventies in een face-to-face situatie bijna niet te plegen, omdat je maar weinig tijd hebt om te reageren.

• Validation Orientation
  Dit heeft te maken met het geven van feedback en het beoordelen.
  "In some cases, teaching merely comprised affirmation rather than expansion. Teachers affirmed students’ understanding. Teachers’ comments kept them on-course, through correcting their misunderstandings and misinterpretations", aldus de auteurs.

  Volgens mij hebben docenten bij online leren meer gelegenheid om feedback te geven en studenten ‘on-course’ te houden dan in face-to-face leersituaties.  Bij e-learning kunnen docenten zich beter concentreren op afgebakende taken.

Ik denk dus dat de grootste verschillen tussen f2f en digitale didactiek betrekking hebben op ‘conference orientation’ en ‘validation orientation’.  Het is vooral het a synchrone karakter van e-learning dat interventies mogelijk maakt, die bij face-to-face maar moeizaam (zo niet onmogelijk) te plegen zijn.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.