Eerst hadden we de organisatiegestuurde elektronische leeromgeving. Vervolgens de persoonlijke leeromgeving (individugedreven). Maar hoe verbind je persoonlijke leeromgevingen en organisatiegestuurde elektronische leeromgevingen? Want leren is geen individueel proces, maar een sociaal proces. En onderwijsinstellingen zullen toch altijd een vinger in de pap hebben als het gaat om het bepalen van leerdoelen en leerinhouden.
Welnu: met het concept van de shared learning environment wil Stan Stanier van de Universiteit van Brighton persoonlijke leeromgevingen en organisatiegedreven ELO’s met elkaar verbinden. Dave Tosh schrijft hierover:
A problem with the PLE, VLE, CMS etc – is they imply separate entities; whereas the SLE paints a picture of using the tools most suitable for the job, from both the user and institutional prospective, then working together and sharing across boundaries – surely a worthy goal?
Stanier omschrijft een shared learning environment als
the sum of all the communities and resources a learner is interested or participating in where the dotted lines of knowledge and expertise, tasks and evidence can be brought together into an organised oneness that both supports the learner to learn and enables them to contribute effectively to the learning of others. I guess what I’m really talking about here is more a set of agreed social interaction protocols and the technical creativity required to make them work?
Ik moet zeggen dat ik een persoonlijke leeromgeving altijd al op deze manier heb bekeken. Nooit als een individuele entiteit. Ik spreek daarom ook over gepersonaliseerd leren, in plaats van geïndividualiseerd leren.
Met mash-up technologie (vergelijk Netvibes of de persoonlijke pagina van Google) moet je technisch een heel eind kunnen komen, denk ik. Veel uitdagender zijn de ‘social interaction protocols’ die Stanier aanstipt. En natuurlijk de didactische inbedding. Want hoe verbind je de informale leerervaringen die lerenden in verschillende sociale netwerken opdoen met de formele leerdoelen en leerinhouden? Volgens mij ligt hier een belangrijke taak voor een coach of begeleider. Maar die moet daar dan wel voor open staan en ruimte hebben om hier aandacht aan te besteden.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Intrigerende vraag, die laatste. Hoewel ik als veldwerker-leraar-in-het-middelbaar met zeer weinig ict-kennis-en-ervaring en zonder TE-learningachtergrond met mijn leerlingen in de richting van TE-gepersonailiseerd leren wil evolueren, probeer ik in mijn e-geëxperimenteer de formele curricula en protocollen zo goed mogelijk te respecteren. Dat ben ik aan mijn leerlingen en mijn vak verplicht. Daaraan heb ik trouwens als leerplancommissielid zelf meegewerkt. En ik geloof echt wel dat er altijd organisaties zullen zijn die leerdoelen en meer ‘vastleggen’ of ‘voorhouden’.
Toch heb ik het gevoel dat de tijd razend snel gaat en de tools en contents zo vlug veranderen dat ik nogal eens geneigd ben om op laat ons zeggen automatische piloot met de hele groep het experiment in te vliegen met het risico van falen en tijd- en energieverlies. Maar hoe ‘implementeer’ ik anders creativiteit, nieuws- en leergierigheid en -lust, betrokkenheid? Of hoe ont-dek ik verborgen talent en doe ik geloof in eigen kennen en kunnen en zelfvertrouwen vlug groeien? Ja, dat kan zeker ook binnen de formele format, maar ik kan me niet van de intuïtie ontdoen dat gepersonaliseerd (e-)leren vlugger en sterker effect geeft. Ik sta jammer genoeg nog lang niet ver genoeg om die ‘als coach of begeleider’ in kaart te kunnen brengen of de gemeten resultaten op tafel te kunnen leggen.
In een andere context (in antwoord op een reactie van Elke Das op mijn post “Reactie @ Wilfred Rubens: Zomervakantie, jongeren, en …”) reageerde ik al kort met een verwante gedachtenkronkel met deze hier.