Storytelling wordt al langer binnen leersituaties ingezet. Het patroon van het vertellen van verhalen verandert volgens Bryan Alexander en Alan Levine echter onder invloed van web 2.0. Volgens deze auteurs zijn de inhouden van verhalen beknopter geworden (microcontent) en werken mensen dankzij laagdrempelige social media met elkaar samen om verhalen te construeren:
branching, hyperlinked, cross-media, participatory, exploratory, and unpredictable.
And they are told in new ways: Web 2.0 storytelling picks up these
new types of stories and runs with them, accelerating the pace of creation and
participation while revealing new directions for narratives to flow.
Door het multilineaire karakter hoeven verhaallijnen niet perse zo gelezen te worden, zoals de auteur (of auteurs) dat heeft bedoeld. Ook komt het voor dat bestaande verhalen opnieuw worden geordend waardoor een heel nieuw verhaal ontstaat (van griezelverhaal tot comedy). En door het gebruik van Google Docs kun je zelfs met een aantal mensen tegelijkertijd aan een verhaal werken.
De auteurs zien twee didactische toepassingen van ' web 2.0 storytelling' In de eerste plaats kan deze activiteit object van studie zijn. Toepassing twee heeft betrekking op het construeren van verhalen, bijvoorbeeld in het kader van creatief schrijven.
Alexander en Levine maken duidelijk dat ' web 2.0 storytelling' een krachtige, maar complexe, leeractiviteit kan zijn. Hun artikel bevat veel voorbeelden, en gaat redelijk uitvoerig in op tools (inclusief microblogtools en online video). Ze hadden wel uitgebreider stil mogen staan bij do's and dont's van deze manier van werken.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie