Bruce Hammonds vat een grootschalige studie van hoogleraar John Hattie over effectief onderwijs samen. Kern van de boodschap: het is essentieel dat docenten en lerenden relaties gebaseerd op vertrouwen onderhouden (waardoor lerenden bijvoorbeeld om hulp durven vragen), en dat sprake is van veel feedback.
Hattie benadrukt het belang van transparantie:
Number one is teaching where the students know exactly how well they're doing and can articulate this, and what they need to know, to their teacher.
Hammonds concludeert dat docenten zelf in staat zijn onderwijs effectiever te maken door een sfeer van vertrouwen te ontwikkelen en regelmatig feedback te geven. Pedagogisch-didactische kennis is daarbij belangrijker dan vakinhoudelijke kennis.
Uit dit onderzoek blijkt ook wat geen invloed heeft op 'goed' onderwijs:
- Klassengrootte (!)
- Huiswerk
- Schooltype
- Landelijke, standaard, toetsen.
Het onderzoek van Hattie is volgens Hammonds gebaseerd op uitsluitend kwantitatief onderzoek.
Hammond's samenvatting bevat nog meer lezenswaardig materiaal. Hij baseert zich op een boek (Visible Learning). Dus een hyperlink ontbreekt. Ik kan dus niet achterhalen wat Hattie daadwerkelijk in zijn publicatie beweert, en hoe hij bijvoorbeeld 'effectief onderwijs' operationaliseert. Het gaat hierbij immers niet om een 'neutraal' begrip.
Ik vind het in elk geval opvallend dat 'huiswerk' niet 'werkt'. Ik ben ook wel eens een metastudie tegen gekomen waaruit blijkt dat huiswerk wel leidt tot betere leerprestaties (hoe meer je leert, des te beter de prestaties). En de klassengrootte is politiek gezien ook populair stokpaardje, net als de standaardisering van testen.
Tip via twitter: @vanpopta
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Als student in projecten is de juiste begeleiding soms een gemis geweest. Docenten denken vaak dat studenten meer bijgespijkerd moeten worden op vakinhoudelijk gebied, maar leerden niet altijd hoe je goed kan samenwerken, hoe je een project coördineert, hoe je ergens een helder verslag van maakt, etc. Juist daar zitten in projectgroep vaak de vragen: wat moeten we beschrijven? Hoe doen we dat? Hoe kunnen we met vijf studenten sámen één goed verslag schrijven?
@Patty Golsteijn: dank voor je reactie. Jij pleit impliciet voor de onderwijsveranderingen waar vaak zo veel -m.i. onterechte- kritiek op is. Ben het met je eens.
Patty slaat de spijker op de kop. Vertel dat en de inhoud van de blogpost maar eens aan de NHL in Leeuwarden. Hoe herkenbaar zijn de vragen die Patty stelt voor mijn eigen ervaringen tijdens mijn studies… heel herkenbaar. Maar goed.. ik kan er zo een boek over schrijven, maar dat doe ik hier maar niet. Ik kan alleen maar zeggen dat ik er grandioos mee eens ben.
Een relevante opmerking bij dit onderwijs, is dat blijkt dat de meeste docenten zelf niet in staat zijn om goede feedback te geven, laat staan dat de studenten dit van hen kunnen leren. Hier ligt een grote uitdaging voor docentscholingstrajecten.
De kwaliteit van de feedback is met name in onderwijsvormen waarbij ICT wordt ingezet essentieel voor de kwaliteit van het leerresultaat.
@Esther van Popta: stel jij hiermee impliciet peer feedback ter discussie? Verder geef je aan: “De kwaliteit van de feedback is met name in onderwijsvormen waarbij ICT wordt ingezet essentieel voor de kwaliteit van het leerresultaat.” Heb je een referentie waar dit uit blijkt? Interessant commentaar.
Nee, ik pleit juist vóór het gebruik van peerfeedback. Maar we moeten ons wel realiseren dat niet iedere student als vanzelfsprekend goed is in het geven (en ontvangen) van feedback.
Wat betreft mijn opmerking over de kwaliteit van feedback. Ik heb (nog) geen referentie, maar baseer deze uitspraak op eigen ervaringen. Het inzetten van ICT bij het faciliteren van peerfeedback, geeft de inzet van ICT een grote meerwaarde en maakt dat studenten gestimuleerd worden om virtueel actief bezig te zijn met hun studie. Een voorbeeld van een opleidingsconcept waarbij dit gebeurt is Virtual Action Learning.