Evaluatie weblectures Universiteit Utrecht

“Hoe wordt het gebruik van de
voorzieningen van weblectures geëvalueerd door docenten en studenten aan de UU?”

Deze vraag proberen mijn oud-collega's Renée Filius (die me hierover tipte) en Ineke Lam te beantwoorden in het Rapport Evaluatie weblectures
Universiteit Utrecht (PDF). Zij hebben alle 73 docenten, die in 2009 in totaal zo'n 500 weblectures hebben opgenomen, plus hun studenten, een vragenlijst gegeven. Helaas is de respons -vooral van studenten- niet overweldigend waardoor het onderzoek niet representatief te noemen is.

Toch bevat de rapportage relevante en leerzame bevindingen. Bijvoorbeeld:

• Weblectures blijken vooral ook geschikt te zijn voor studenten met een functiebeperking. Dit argument komt niet heel vaak naar voren tijdens discussies over weblectures, maar is in verband met de toegankelijkheid van het onderwijs wel van belang.
• Docenten zelf nemen realtief weinig het initiatief voor weblectures. In de helft van de gevallen zijn het de opleidingscoördinatoren die dit doen.
• Didactisch gezien worden weblectures nogal conservatief ingezet door docenten. Niet als additioneel leermiddel, of om weblectures te hergebruiken, maar puur als registratiemiddel (zodat studenten de hoorcolleges nog eens in eigen tijd en tempo kunnen bekijken).
• Ook deze rapportage toont aan dat weblectures voor de overgrote groep studenten geen reden zijn om niet naar de hoorcolleges te komen, hoewel ongeveer 40% van de studenten minder dan de helft (of meer) van de college's laat schieten omdat ze toch online komen.
• Studenten scoren hoog op vragen die betrekking hebben op de zinvolheid van weblectures voor de studie (zie pagina 16).
• Tweederde van de docenten denkt dat weblectures positief van invloed zijn op de studieresultaten. Docenten kijken echter niet welke activiteiten zij kunnen uitvoeren om het leereffect van weblectures te versterken. Ik mis eerlijk gezegd een aanbeveling om daadwerkelijk onderzoek te doen naar het effect van weblectures op studieresultaten (ook om de investering in weblectures te verdedigen).

Renée en Ineke leggen in de aanbevelingen terecht ook de nadruk op professionalisering van docenten. De inbedding in het onderwijs verdient zo te lezen vanuit het perspectief van didactische meerwaarde, meer aandacht.  Tenslotte bevelen zij ook op basis van de financiële kosten aan om per situatie kritisch te beoordelen wanneer een weblecture wel of niet toegevoegde waarde heeft. 

Ik denk zelfs dat een onderwijsinstelling, die weblectures gebruikt, vanuit financieel oogpunt meer zou moeten sturen op hergebruik. De docenten -die mee hebben gedaan aan de evaluatie- hebben daar weliswaar weinig oren naar, maar vanuit financieel oogpunt is hergebruik van weblectures wellicht onontkoombaar.

Als je aan de slag bent of gaat met weblectures, dan zou ik Rapport Evaluatie weblectures
Universiteit Utrecht zeker goed doornemen.